Krajobrazy miłości. Śląskie tropy w pisarstwie Jana Goczoła

Description

„Jan Goczoł jako człowiek i artysta cierpiał – jak sam przyznawał – na „nieuleczalną chorobę na Śląsk i śląskość”. Dlatego w przedstawianym opracowaniu z kryterium śląskości uczyniłam węzłowy filtr analitycznych operacji, przez który rozpoznawałam twórczość artystyczną i publicystyczną pisarza, jego aktywność publiczną oraz działania organizacyjne. Dorobek tego artysty zwanego „sumieniem i sędzią Ślązaków” oglądałam więc w perspektywie szeroko rozumianej rodzimej kultury. Taką szansę otworzyły badania kulturowe, w świetle których uznano, że teksty literackie można komentować z odstąpieniem od metod teorii literatury, bo z powodzeniem wyręcza je objaśnianie utworów z perspektywy obyczajów, wszelkich znaków bytu, praktyk symbolicznych, norm, wartości, rekwizytów codzienności itd., a zatem podstawę interpretacyjną może stanowić każdy tekst kultury obecny w przestrzeni danej wspólnoty o dojrzałej samowiedzy i utrwalonych poglądach społeczno-obywatelskich”

Z Wprowadzenia K. Kossakowskiej-Jarosz

Spis treści

Wprowadzenie
Część pierwsza – promotor i recenzent śląskości
1. O Janie Goczole głęboko (nie)zwykłym poecie
1.1. Rys biograficzny twórcy: życie – działalność – dorobek
1.2. Śląskość Jana Goczoła, która była i życiem, i poezją
1.2.1. Stary Ślązak – maska liryczna Goczoła. W kręgu wyobrażeń kulturowych
1.2.2. Artysta i człowiek – sól śląskiej ziemi
1.2.3. Bez dylematu: służba idei śląskości ponad brzemię regionalizmu
1.2.4. Samoświadomość – „inność” – dystans – półprawdy. Autorski zestaw głównych śląsko-opolskich dolegliwości
1.3. Antropologiczne struktury wyobraźni Goczoła – liryczny obraz własnych ustroni przepełniony myślą
Część druga – obrazowanie regionu
2. Śląsk upragniony – oikologia Jana Goczoła
2.1. Perspektywa „Kosmoślązaka” (wizja przestrzeni)
2.1.1. Ekspozycja problemu: dom – ontologia fundamentalna
2.1.2. Rozmierz – Matecznik Ślązaka – prefiguracja świata wartości
2.1.3. Opolszczyzna – osobiste punkty odniesienia
2.1.4. Wizja poetycka: Opolszczyzna w kojących „pięknych okolicznościach przyrody…”
2.2. Optyka „Kosmopolaka” (w aspekcie czasu)
2.2.1. „Kosmoślązak” – „Kosmopolak”: polemika z samowykluczaniem się rodaków z „większej całości”
2.2.2. Śląskość w kodzie tradycji
2.2.3. W potrzasku lęku – śląskość współczesna – wizja rumowiska kultury
Zakończenie