Śląska Opolskiego droga do Polski

Description

W setną rocznicę śląskich zrywów powstańczych lat 1919–1920–1921 warto przypomnieć, co działo się wówczas na Śląsku Opolskim, kiedy odradzająca się Rzeczpospolita na konferencji pokojowej w Paryżu domagała się włączenia w jej granice polskich powiatów Górnego Śląska. […] W argumentacji historycznej strona polska przypominała fakt włączenia Śląska w granice państwa polskiego już u progu jego organizacji pod koniec X w. Dzielnica ta – od roku 1000, kiedy we Wrocławiu utworzono podległe metropolii gnieźnieńskiej biskupstwo, aż do 1821 r., była częścią polskiego Kościoła. Wykorzystywano także najstarszą dokumentację języka społeczności w postaci nazewnictwa związanego z miejscem życia, od osad, rzek itp. poczynając. […] Żyjąca na wschodniej części Śląska społeczność, mimo politycznego oddzielenia dzielnicy w XIII/XIV w. od swego etniczno-kulturowego pnia i podporządkowania kolejno władzy monarchii czeskiej, austriackiej czy prusko-niemieckiej, zachowała polski język w komunikacji i modlitwie – czyli w domu i w kościele. Także w pielęgnowaniu zwyczajów i obyczajów. Ważnym argumentem ukazującym związki mieszkańców Śląska Opolskiego z resztą wspólnoty polskiej byli pochodzący stąd ludzie, którzy wpisywali się w dzieje narodowe, stanowiące element kultury tej części Europy. […]

(Z Wprowadzenia Michała Lisa)