Prof. Stanisław Senft podczas wykładuZ żalem informujemy, że 14 kwietnia 2021 r. zmarł prof. Stanisław Senft, dyrektor Instytutu Śląskiego w latach 2001-2007

Dr hab. Stanisław Senft, profesor Instytutu Śląskiego i Politechniki Opolskiej (9 II 1944 – 14 IV 2021).
Profesor Stanisław Senft urodził się w Warszawie, gdzie jako niemowlę przeżył powstanie warszawskie, po którym z matką znalazł się w obozie w Dulagu 121 w Pruszkowie pod Warszawą, gdzie kierowano ludność cywilną miasta. Stąd, po krótkim pobycie u rodziny w Częstochowie trafili w sierpniu 1945 r. do Opola. Tu też kształcił się, kończąc w 1967 r. studia historyczne w Wyższej Szkole Pedagogicznej. Już pod koniec studiów podjął pracę w ówczesnym Muzeum Martyrologii Jeńców Wojennych w Łambinowicach-Opolu, awansując od praktykanta do adiunkta. Prowadzone w placówce badania uwieńczył obronioną w 1975 r. rozprawą doktorską pt. „Zatrudnienie jeńców wojennych i cywilnych robotników przymusowych w rolnictwie śląskim podczas II wojny światowej”. W październiku 1957 r. związał się z Instytutem Śląskim w Opolu, w którym kontynuował badania, których efektem był awans naukowy w postaci uzyskania habilitacji (na podstawie rozprawy pt. „Gospodarcze i społeczne skutki uprzemysłowienia Śląska Opolskiego w latach 1950 – 1955”) zapewniającej kolejne stanowisko w Instytucie Śląskim – docenta (1997) oraz profesora (1998). Pracując w Instytucie pełnił funkcje kierownika pracowni, kierownika zakładu, na koniec zastępcy dyrektora i dyrektora w latach 2001 – 2007.
W 1998 r. rozpoczął aktywność dydaktyczną jako nauczyciel akademicki – najpierw na Uniwersytecie Opolskim, następnie na Politechnice Opolskiej.
Dowodem uznania osiągnięć naukowych i organizacyjnych stały się odznaczenia państwowe – Złoty Krzyż Zasługi (1985, 1997), odznaka „Zasłużonemu Opolszczyźnie” (1983), medal „Zasłużony dla Instytutu Pamięci Narodowej” (1997), Złota Odznaka Instytutu Śląskiego (1997) oraz Złoty Medal Uniwersytetu Śląskiego w Opawie.
W zmarłym środowisko naukowe Opola traci cenionego historyka i dobrego, otwartego na ludzi Człowieka.
Cześć jego pamięci.